بسم الله الرحمن الرحیم

شاید فراموش شد آنکه نامش نیست، یادش نیست، خودش نیست و حتی جسدش ناشناخته است ؛ اما او امروز نام جدید از خالق اش گرفته: شهید گمنام.

شهید گمنام با اسم و رسم رفت و بی نام نشان برگشت . اما کجا برگشت؟

دیگر هرگز به خانه اش در فلان خیابان و فلان کوچه برنگشت اما به خانه دل میلیون ها عاشق پا گذاشت و همه صاحب خانه های دل ها برایش فرش قرمز پهن کردند و چون تاج ، نامش را بر سر گذاشتند.

شاید اگر گمنام بر نمی گشت صاحب یک مقبره ای با شکوه و نورانی میشد اما حال که بی نام و نشان شد ، برایش هزاران مقبره هست و نامش بر سر سنگ هزاران مقبره آسمانی حک شده.

شهید گمنام سلام! حالا بگو تو گمنام و بی نشانی یا من و ما؟

تو را کسی نمی بیند یا من و ما؟

شهید گمنام سلام؛ نامت بر زمین و آسمان نقش بسته و نقاشان روزگار مات و مبهوت مانده اند که تو چه هستی که این چنین چیره دست نقش می زنی.

شهید گمنام سلام و باز هم سلام  و تا ابد سلام...